Potvissen, orka’s, robben, dolfijnen en voor de geluksvogels een blauwe vinvis. Deze en vele andere zeebewoners kunnen gespot worden in Kaikura, op 2,5 uur reizen van Christchurch: dé bestemming op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland vanuit waar je een spot-poging kunt wagen. In deze blog nemen we je mee op onze zoektocht naar die prachtige dieren uit de onderwaterwereld.
Op excursie!
Afhankelijk van je reisperiode kun je een diversiteit aan zeedieren spotten, het heeft allemaal te maken met de migratieplannen van de beesten. Wat de beste tijd is voor een tour is dus afhankelijk van je eigen voorkeuren. Het is hoe dan ook erg indrukwekkend, een ‘must do’ wanneer je in de buurt bent. Dit kan per heli, vliegtuig maar het dichtstbij kom je per catamaran. Deze optie, tevens de goedkoopste, kozen wij.
Belangrijk: reserveer een plekje in voren! Tenminste enkele dagen tot een week. De excursies zijn erg populair, met name van november tot maart. Er gaan dan, mits het weer het toelaat, vier catamarans per dag de zee op en je wilt daar niet aankomen in de wetenschap dat je overmorgen pas kunt boarden.
De grootste operator is Whale Watch Kaikoura, boeken gaat online en een tour kost per persoon 90 euro. Een flinke duit, maar de moeite waard. Bovendien, wanneer het spotten onverhoopt niet lukt, krijg je óf 80% van je geld terug, of je mag nog een keer terug komen. De tour duurt 3,5 uur inclusief inchecken en briefing, Uiteindelijk ben je 2,5 uur op het water.
Een kleine impressie
Eenmaal op de boot geeft de sonarradar richting aan waar ‘ze’ zouden kunnen zijn, hoe meer piepjes hoe dichterbij we komen. Indrukwekkend om op slechts meters, eenmaal gelukt ze op te sporen, walvissen te zien van 60 tot 70 ton. Van die walvissen, Sperm-whales heten ze, zoals je ze vroeger tekende. Met zo’n hoge, haast vierkante enorme kop met onder een klein mondje, een potvis. Moby Dick. Reusachtig, met zo’n luchtgat bovenop dat water metershoog omhoog spuit. De naam Sperm-whale is minder spectaculair dan je je doet voorstellen misschien, maar toch wel leuk bedacht: In de kop van deze walvis zit een 2.500 liter witte olieachtige substantie waarvan de eerste walvisjagers dachten dat het ‘dat’ was. De vloeistof wordt echter gebruikt als een ballast om tot 3000 meter te kunnen duiken. Door koud water door de neus naar binnen te laten stromen wordt de vloeistof vast en wordt het een soort anker. Om te stijgen pompt hij warm bloed door zijn kop, wat het weer vloeibaar maakt, en mengt met zuurstof om te stijgen. Je kunt het maar weten!
Wat heb jij kunnen spotten? Deel je ervaring!
