Deel één van ons prachtige avontuur in Argentinië, waar we in een maand tijd van noord- naar zuid zijn gereisd. Dit in het voorjaar, maart om precies te zijn. Een ideale reismaand! We nemen jullie mee in onze levendige gedachtes, onze ervaringen en herinneringen bij dit land.
Carnaval in Tilcara
Het noordelijke Tilcara, twee uurtjes bussen na de lachwekkend-ongeorganiseerde Boliviaanse grensovergang, is onze eerste bestemming in Argentinië. Tilcara ligt in de Quebrada de Humahuaca, een bergachtige regio die uitloopt tot Bolivia en waar erosie spectaculaire rotsformaties vormt. Het staat vooral bekend om haar gekleurde bergen in lagen van verschillende soorten rots. Het product van sedimentatie, aardverschuivingen en rivieren en meren die daar miljoenen jaren geleden waren. Als wij er zijn is het er kurkdroog en is alles goed zichtbaar, een bijzonder kleurenpallet wat vooral in het kleine Purmamarca goed te zien is. Moet je zien natuurlijk, maar waarvoor we naar Argentinië gekomen zijn, is naast wijn en steak ook de Latijns-Amerikaanse cultuur. Terwijl thuis de carnavalskostuums nog in een bananendoos op zolder staan, zwalken de dronken lui hier al carnavallend door de straten. Een warm welkom! Hier is het feest al begonnen en wij sluiten graag aan. Omdat het bier per driekwartliter wordt geschonken mengen we ons vrij gemakkelijk.
Het Argentijnse leven
Al gauw hebben we het Argentijnse leven aardig door, denken we. Het draait hier om samen zijn, vaak en veel eten, goed drinken en op zijn tijd een dutje doen. Over het algemeen hebben ze het hier goed voor elkaar; er is voor iedereen die wil werken wel een baan te vinden zeggen de bewoners ons, armoede op grote schaal is anders dan in de buitenwijken van Buenos Aires niet zichtbaar. Maar de feiten liegen er niet om. De Peso is geen knoop waard, het land is al jaren in economische crisis en miljoenen Argentijnen leven onder de armoedegrens. Op papier is het land echter schatrijk, er zijn enorm veel vermogend Argentijnen met geld in het buitenland en het land heeft álles, van oneindig grote gasreserves tot de beste landbouwgrond. Te complex om allemaal te begrijpen misschien, de overheid is zo corrupt als het maar kan zijn en wij zijn er ook niet om Argentiniëkunde te studeren. Ze weten het allemaal goed te verpakken in ieder geval en geven ons daarmee een goede indruk. Vriendelijkheid, gastvrijheid en plezier kun je niet faken op zo’n grote schaal, dus we gaan van al het goede uit!
De Iguazú watervallen
Na enkele dagen door het noorden crossen, vliegen we van Salta naar Iguazú. Daar zijn afhankelijk van de regenval 280 tot 300 watervallen over een lengte van 2,7 kilometer te zien die elke seconde 6,5 miljoen liter water zo’n 80 meter naar beneden storten. Een enorm onbeschrijfelijk natuurgeweld waar we met grote ogen naar hebben mogen kijken. Een dag aan de Braziliaanse kant van het spektakel, een dag aan de – voor ons zonder twijfel de mooiste – Argentijnse kant.
Met een bootje kun je onder aan de waterval het neerkletteren van dichtbij gaan bekijken, dus als we er dan toch zijn. Aan boord! Veel meer dan een douche waar je haast je nek door breekt en van ellende niet weet hoe je in godsnaam adem moet halen is het echter niet. Het voelt alsof elke holte in je lijf met een hogedrukspuit wordt uitgespoten, en het is dat je moet blijven zitten dat een darmspoeling ons gespaard blijft. Super leuk, onder een waterval varen. De stortbui aan het einde van de dag, het blijft natuurlijk regenwoud daar, voelde als motregen. Maar wat een prachtige uithoek van Argentinië, de omweg volledig waard.
Nationaal Park Tampalaya
Met het geluk van een huurauto zijn we van Cordoba in ruim 1.700 km naar Mendoza gereden. In Cordoba hebben we vooral genoten van de heerlijke stad, lekker eten en een beetje extra luxe. Vanuit Cordoba was de eerste stop San Marcos. Daar hebben ze een hele mooie grote barbecue en precies één bungalow. Die was dubbel geboekt en geluk als we hadden mochten we als alternatief in een veredelde zuipschuur slapen, zij het niet dat we ons deze grap niet lieten verkopen. De bungalow blijkt bij intrek niet meer dan een grotere veredelde zuipschuur, maar desalniettemin hebben we enorm genoten van goed gezelschap, de Argentijnse zon, vleesachtige barbecue en goede wijn!
Vanuit daar naar San Augustin gereden, vanuit waar we Nationaal Park Tampalaya bezocht hebben. De Grand Canyon is misschien een uiterlijke vergelijking. Rotswanden van 140 meter hoog, fossielen en duizenden jaren oude tekeningen. Afstanden zijn hier groot zonder iemand tegen te komen.
Weten hoe ons avontuur in Argentinië verder gaat? Lees dit snel in de volgende blog!
